Morgenavond is het zover! De halve finale van ons Nederlands elftal! De spanning neemt toe. Ook hier in huis waar voetbal normaal gesproken helemaal geen rol in huis speelt beleven we hier het WK volledig mee. Ja, ik moet toegeven dat ook wij aangestoken zijn met het Oranje-virus. Normaal gesproken zijn wij niet zo van de voetbal of andere sporten die we volgen. Maar vanavond zitten wij, net als een groot gedeelte van onze mede Nederlanders, al schreeuwend voor de televisie ons fantastisch Nederlands elftal aan te moedigen. Ik denk dat het echt heel komisch eruit ziet als ik ons zou filmen. Mijn jongste dochter zit altijd als eerste klaar.…

Lang, lang geleden was er eens een puber. Haar naam was Daan en haar slaapkamer was altijd een enorme troep. De zin “je kamer opruimen” kwam niet in haar woordenboek voor. Toen ze eenmaal wat ouder was geworden, is het gelukkig helemaal goed gekomen met Daan. Haar kamer werd netjes en ze leefde nog lang en gelukkig. Een mooi sprookje! Dit geweldige talent heeft mijn oudste dochter dus van mij overgenomen. Niet te geloven, het zit echt in de genen zeg maar. Ik vermoed namelijk dat het bij elke nieuwe generatie gewoon erger wordt. Tenminste, zo is het in mijn beleving. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik ook…

Het is alweer twee weken geleden maar nog vers in het geheugen. Samen met Ewout een paar dagen naar Londen. Heerlijk! Omdat Ewout de hele week daarna ook nog in Londen zou zijn vanwege een belangrijke conferentie in de internetwereld zijn we gewoon een paar dagen ervoor samen naar Londen gegaan. Die conferentie is jaarlijks en wordt iedere keer weer gehouden in een andere wereldstad. Dit jaar is het dus Londen. We besluiten om met de trein naar Londen te reizen. Lekker relaxed een boek lezen onderweg, alleen wel even goed opletten dat we op het juiste station overstappen. In Amersfoort stappen we al vroeg in de intercity naar Rotterdam.…

Van de week werd ik gebeld door één van mijn dochters. Oudste stiefzoon was het huis uit gerend en ze wist niet waarheen. Andere dochter kon ook geen opheldering geven, dus werd ik gebeld. Want ja, moeders weten tenslotte alles…denken de meiden hier in huis blijkbaar. Nou, in dit geval ging die vlieger niet op. Ik had werkelijk geen idee waar stiefzoonlief nou toch naar toe was gegaan. Lang leve de mobieltjes! Ik had goede hoop dat hij zijn telefoon mee had en dat hij hem niet vergeten was. En ja hoor, gelukkig nam hij op toen ik hem belde. Welliswaar tijdens een sollicitatiegesprek maar goed. Jawel, echt waar, hij…