Ik ben fan van Frankrijk. De lieflijke landschappen, de pittoreske oude straatjes en huisjes, de mooie kastelen, ik vind het allemaal even prachtig. De velden met zonnebloemen, de bloeiende lavendel, ja ik houd van Frankrijk. Drie jaar geleden gingen we naar provincie de Lot, in midden Frankrijk. Daar hadden we een wit zomerhuis gehuurd voor de zomervakantie. Een prachtig oud huis, helemaal opgeknapt door de huidige Nederlandse eigenaren. Het huis lag aan de voorkant aan de rivier de Lot en achter het huis lag een grote tuin met zwembad. Wat hebben we het hier heerlijk gehad. We konden met kano’s over de rivier de Lot varen of heerlijk luieren aan…

Mijn favoriete “blogvriendin”  deelde laatst een tekst van woordkunsten, de tekst trof me recht in mijn hart: “Geef jezelf de tijd los te laten wat er was zodat de ruimte kan ontstaan steeds meer jij te zijn en niet in het verleden maar in het nu te bestaan”. Dat zette me aan het denken. Loslaten is niet mijn sterkste kant. Vooral als het gaat om de keuzes van mijn kids die ze maken of juist niet maken, heb ik gemerkt. Ik peins me suf want hoe kun je nou het beste omgaan met situaties waarin je dus van mening verschilt, je dicht bij jezelf wilt blijven en het toch positief…