Hey Daan, ik mis je schrijfsels, wanneer blog je weer?

Mijn favoriete “blogvriendin”  deelde laatst een tekst van woordkunsten, de tekst trof me recht in mijn hart:

“Geef jezelf de tijd los te laten wat er was zodat de ruimte kan ontstaan steeds meer jij te zijn en niet in het verleden maar in het nu te bestaan”.

Dat zette me aan het denken. Loslaten is niet mijn sterkste kant. Vooral als het gaat om de keuzes van mijn kids die ze maken of juist niet maken, heb ik gemerkt. Ik peins me suf want hoe kun je nou het beste omgaan met situaties waarin je dus van mening verschilt, je dicht bij jezelf wilt blijven en het toch positief wilt houden?

Volgens Ewout is het antwoord: loslaten! Regelmatig is het Ewout die roept: “Laat het los, Daan. Je doet jezelf zoveel geweld aan door vast te houden. Daar word je geen blijer mens van”.

Loslaten, mijn grote uitdaging. Hoe leer ik hier op een positieve manier mee omgaan? Dit is de grote vraag waar ik al een tijdje mee worstel. Er zullen vast een hoop boeken over dit onderwerp geschreven zijn, ik zal eens op zoek gaan. Wellicht zijn er goede boeken die mij aanspreken en die mij kunnen helpen. Of misschien zijn er wel workshops die ik kan volgen en die mij hiermee kunnen helpen. Het is in ieder geval een mooie uitdaging waar ik mee aan de slag mag. Ik wil meer ruimte zodat ik steeds meer ik kan zijn. Deze uitdaging ga ik met mezelf aan.

Vanmorgen plaatste dezelfde vriendin een berichtje op mijn facebook: Hey, Daan, ik mis je schrijfsels, wanneer blog je weer? Lieve Shirley, hier ben ik dan met mijn blog. Mijn nieuwe schrijfsels zullen meer over mijzelf gaan, ik zal het wat meer bij mezelf houden want mijn kids zijn nu wat ouder en stellen het niet altijd op prijs als ik over ze schrijf. Vandaar dat het ook een tijd stil is geweest op “Daanslife”. Ik “bruis” weer en heb er weer zin om stukjes te schrijven. Dank je wel dus dat je vanmorgen deze vraag hebt gesteld.

Liefs, Daan