Wensgedachten, gezond of niet?

Bemoedigende woorden, ze zijn prachtig! Ze klinken lief en daardoor zijn ze positief. Neem nou bijvoorbeeld de zin ‘alles komt goed’. Dit zijn toch troostrijke woorden als je het zo leest? Bemoedigende woorden, we horen ze allemaal maar al te graag en willen ze ergens diep binnenin ons zo graag geloven.

Feit is echter dat niet alles in het leven goed komt, we hebben dit zelf allemaal inmiddels toch wel ondervonden in het leven. Woorden die in een verwarrende tijd opbeuren en troosten als een prachtig gebaar vinden we fijn. De liefdevolle geruststelling willen we maar al te graag.

Maar ligt er misschien ook nog wat anders onder deze gesproken geruststelling? Kan het zijn dat er misschien nog een laag is, eentje die we niet zo met het blote oog zien en waar we dieper voor moeten graven om erbij te kunnen? Zou het kunnen zijn dat angst die diepere laag beheerst?

Met deze diepere laag diep weggestopt bedekken we niet meer dan onze angst door wensgedachten. Want we willen het liever niet hebben over het scenario ‘wat als het niet goed komt’?

In dit blog wil ik dit onderwerp bespreekbaar maken en het niet uit de weg gaan. Hoe zit het nu toch precies, ontnemen we ons zicht op eventueel andere mogelijkheden als we dit soort woorden nemen voor wat ze echt zijn? Maken we ons op deze manier dan als het ware ‘blind’ en zien we niet meer waar het echt over gaat?

Woorden, ze hebben enorme kracht. Dingen kunnen gezegd worden uit liefde en bemoediging. Als we even terug gaan naar net en kijken naar oneliners zoals ‘alles komt goed’, zijn dit woorden die altijd worden geuit vanuit liefde. Maar het kan ook zijn dat de afzender van deze woorden er een verborgen agenda op nahoudt omdat de afzender van deze woorden eigenlijk geen tijd heeft of het niet op kan brengen om er echt tijd voor te maken? Weleens over nagedacht?

Als we het van deze kant bekijken krijgen woorden zoals bijvoorbeeld ‘alles komt goed’ plotseling een heel andere betekenis. Deze krachtige woorden, ze drukken een stempel ‘waardevol’ en worden ingezet om met een minimale inspanning van een bepaalde kwestie af te komen. Woorden, ze kunnen maken of breken, ze kunnen in een net iets andere setting een totaal andere betekenis krijgen. Het gezegde ‘het is de toon die de muziek maakt’ gaat hier zeker op. Het verschil is niet voor iedereen duidelijk te zien, we lezen deze namelijk niet terug in de zin die de letters samen vormen. In plaats daarvan kunnen we het best onze blik verplaatsen. Ergens anders kunnen we het namelijk wel teruglezen, dat is namelijk in de ogen van de spreker.

Positieve oneliners of wensgedachten, ze trekken ons aan. We willen ze maar al te graag horen en geven er graag onze aandacht aan om dit soort woorden te ontvangen. Dit is nou eenmaal hoe het werkt, het is als een wetmatigheid. Net als bijvoorbeeld de zwaartekracht, ook een wetmatigheid. Het is zoals het is, het gaat zoals het gaat en zo is het ook met wensgedachten. Woorden van wensgedachten trekken ons aan als we de ontvanger zijn. We lijken deze woorden dan als een spons te willen absorberen, wat de onderliggende betekenis van de zender ook mag zijn. Op de één of andere manier lijken we allemaal te snakken naar positieve woorden van anderen. Het onderliggende, de woorden die dus eigenlijk echt gezegd worden, kunnen we in eerste instantie niet zien. Op de één of andere manier lijken we daar blind voor te zijn. Het gekke is dat dit zeker geen nieuw fenomeen is. Het is iets van alle tijden en wordt generatie op generatie doorgegeven.

Onze woorden en onze daden, ze hebben gevolgen voor onszelf maar ook voor anderen. Het is een zekerheid die staat, net als een goed gefundeerd huis. Met deze dingen allemaal in gedachten is het misschien goed om eens kritisch naar onszelf te kijken. Onze eigen wensen, hoe zit het daar eigenlijk precies mee? Heb jij hier weleens dieper over nagedacht? Zijn jouw wensen direct gelinkt aan je ego? Geven complimentjes van anderen of aandacht die je krijgt een goed gevoel? Voel je je hierdoor gezien en geliefd? Ligt hier dusdanig je focus dat je eigenlijk niet meer zonder deze aandacht kunt?

Wensgedachten, ze geven misschien een goed gevoel maar het is en blijft altijd een tijdelijk iets. Altijd komt er namelijk een moment dat je beseft dat het gevoel voorbij is. De dingen waarvan we denken dat ze goed voor ons zijn, is het eigenlijk wel gezond? Onderzoek eens je eigen hart, een kijkje in je eigen hart en nagaan hoe zuiver het is. Wat zie jij?