Stichting Single Supermom, wat geweldig!
Ik vertel er niet zo vaak over, ik weet nog heel goed hoe het voelde toen ik “single mom” werd. We hadden een tijdje in het “kerstbestand” gestaan, de nette term van toen nog “onze” advocaat omdat we een verzoeningspoging deden. Deze poging mislukte en begin 2005 werd het startsein voor echtscheiding gegeven. Het begin van een zeer verdrietige en verwarrende tijd. Als je met elkaar trouwt, doe je dat natuurlijk niet met de intentie om uiteindelijk met elkaar in een echtscheiding te belanden.
Wat mij nog heel goed bijstaat van die tijd, zijn de slapeloze nachten en letterlijk mijn angst voor de toekomst. Ik was financieel afhankelijk, wij hadden namelijk afgesproken dat ik thuis zou blijven voor onze twee kleine meisjes. Ik had mijn baan opgezegd toen onze oudste een jaar oud was, ze was geen kind voor op het kinderdagverblijf, brulde altijd de hele tent bij elkaar, wilde niet slapen, hield het hele spul daar wakker. Daarbij opgeteld de moeizame opstartproblemen vanwege de bekkeninstabiliteit welke ik tijdens mijn zwangerschap had gekregen, maakten dat ik meeging in de wens van mijn toenmalige echtgenoot en vader van mijn kinderen. Ik bleef thuis voor onze dochter. Twee jaar later kregen we er nog een prachtige dochter bij. Ons geluk kon niet op. En toch was onze echtscheiding een aantal jaar later een feit. Onze meiden waren zes en vier jaar oud toen we uit elkaar gingen en zeven en vijf jaar oud toen de scheiding officieël was.
Voor de slapeloosheid kreeg ik van mijn huisarts slaappillen. Deze durfde ik alleen in te nemen als mijn kinderen bij hun vader sliepen omdat ik anders bang was dat ik niet wakker zou worden als één van de meisjes ‘s nachts wakker zou worden. Ik stond er letterlijk alleen voor in die maanden, had niet veel mensen om op terug te vallen en keek als een berg op tegen de toekomst. Gelukkig eindigt mijn verhaal goed want binnen drie weken nadat mijn toenmalige echtgenoot en ik uit elkaar gingen, vond ik een baan en kon voor 32-uur in de week aan de slag. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik vrijwel vanaf het begin voor mezelf heb kunnen zorgen en daar ben ik best trots op.
Ik heb uiteindelijk negen jaar samen met mijn meisjes op een mooie hoekflat in Krommenie gewoond, ik denk daar met warme gevoelens aan terug. Dat was een bewogen tijd die ik heel intens beleefd heb. Bij ons in de flat woonden ook veel andere “single moms”, ieder met hun eigen verhaal. Samen hebben we veel lief en leed met elkaar gedeeld.
Nu las ik in het tijdschrift “Wendy”, wat ik van mijn jongste voor moederdag heb gekregen een artikel over de “Stichting Single SuperMom” en haar initiatiefneemster Eva Yoo Ri. Deze stichting biedt ondersteuning bij alleenstaand moederschap. Voorzitster en oprichtster Eva Yoo Ri heeft trouwens ook het boek ‘Single SuperMom: het handboek voor de alleenstaande moeder’ geschreven. Uiteenlopende onderwerpen waar iedere alleenstaande moeder mee te maken heeft komen aan bod: het verwerken van een beëindigde relatie, dilemma’s rondom zwangerschap, financiën, kinderopvang en opvoeden met of zonder vader. Ook bevat het boek een juridische bijlage zodat je als alleenstaande moeder goed weet wat je rechten zijn.
Wauw, ik ben echt onder de indruk. Ik heb sowieso al hart voor single soms want je zal er maar alleen voor staan met je kids. Dat is niet leuk en daar kun je wel de nodige steun bij gebruiken.
Liefs xx
