Overdenking…….op het strand

Stukje schelpen pad, duintje over en ik sta op het prachtige strand van Vlieland. Wat een golven vandaag, het is werkelijk een prachtig gezicht. Ik blijf even wat langer staan dan andere dagen om het allemaal even goed tot me door te laten dringen en te genieten van wat ik allemaal zie. We zijn inmiddels een paar dagen op Vlieland en ik bedenk me dat ik het heerlijk vind hier. De wind, de lange wandelingen over het strand, het prachtige wolkendek. Zo mijmer ik nog even door in mijn eigen wereldje terwijl we over het strand wandelen. Dit wil ik iedere dag wel.

Geboren in Zeeland, ben ik als klein meisje altijd veel op het strand geweest. En ik merk dat de zee en het strand toch een deel van mijzelf is geworden. Zo voelt het in ieder geval voor mij. Het is net alsof het door mijn bloed stroomt. Iedere keer als ik bij strand en de zee kom, voelt het als thuiskomen. Alle spanning valt als het ware van me af zodra ik de zee zie en het zilte water ruik. De afgelopen dagen ervaar ik dit ook zodra ik het duin over ben. Toch bijzonder hoe mijn lijf zich dus blijkbaar op deze manier “reset” en in ontspanningsmodus gaat. Voor mij dus geen ontspanningstherapie, ik kan gewoon gewoon gaan wandelen op het strand, het liefst urenlang.

Ewout en ik wonen nu alweer heel wat jaartjes in het midden van het land en ik merk regelmatig dat ik de zee daar mis. Regelmatig komt het dus voor dat we in de auto stappen en richting de kust rijden om even uit te waaien aan zee. Deze vakantie op Vlieland voelt dan ook echt als een cadeautje aan mezelf.

Al wandelend over het strand droom ik wat weg en “zie” ik mezelf weer als klein meisje met een plastic zakje in mijn hand op zoek naar mooie schelpen. “En echte schat”, dat waren deze schelpen voor mij. Langs de vloedlijn liep ik dan met mijn kaplaarsjes aan en mijn boerenzakdoek op mijn hoofd. Laatste had ik op om mijn oren te beschermen tegen de wind. Ik was een kind dat altijd oorontsteking had en als wij naar het strand gingen betekende dat voor mij dat er vette watjes in mijn oren moesten en ik een boerenzakdoek eroverheen moest dragen om ze dus tegen de wind te beschermen. Ik was dus eigenlijk een soort mini Yvon Jaspers uit Boer zoekt vrouw, ver mijn tijd vooruit! Al mijmerend loop ik samen met Ewout verder over  het mooie strand van Vlieland, het leven is goed zo.
Hier zijn voelt als een zegening, en ik ben er dankbaar voor.

Liefs xxx