Kerstbal op wielen

Na twee jaar rijden in mijn Fiësta is het tijd om mijn auto in te ruilen. Ik rij namelijk auto via een privélease-concept. En via deze maatschappij ruil je je auto na twee jaar in en als je daar zin in hebt, kun je een nieuwe auto uitkiezen met een nieuw contract, weer voor twee jaar. Zo gezegd, zo gedaan! Zou je zeggen. Aangezien ik in een ietwat besluitloze fase zit, weet ik niet zo goed wat ik nu moet. Ik wil wel graag een andere auto, Ewout is namelijk veel weg voor zijn werk. De kinderen vliegen zo nu en dan ineens allemaal uit en zo zijn ze ook weer terug, dus bedenk ik me dat een auto voor de deur echt wel handig is, zeker als alle kids thuis zijn. Maar wat voor auto dan? Ik kan zo sowieso niet allemaal tegelijk meenemen dus het wordt gewoon een kleintje.

En kleintje wordt Twingo, een nieuwe welteverstaan. Zo’n leuke met van die sportstoeltjes en een gekleurd dashboard. Ik vind het er allemaal heel grappig uitzien. De kosten vallen me mee, dus ik ben blij dat ik definitief gekozen heb voor een Twingo.
Een paar weken later is het zover, de Fiësta is ingeruild en de Twingo staat voor de deur te pronken. Het is best even wennen allemaal, de Twingo is toch wel klein van formaat. Klein maar fijn, denk ik maar.
De eerste zaterdag gaan Ewout en ik dan ook samen boodschappen doen in de kleine Twingo. Ik rijd en onder het rijden zie ik dat er op het stuur van die schattige knopjes op het stuur zitten. Daar moet ik natuurlijk even aanzitten.
Voordat ik er erg in heb, zijn we bij de supermarkt. Autootje geparkeerd en boodschappen gedaan. Ijsjes kunnen niet in de achterbak bedenk ik me nog want onder de achterbak zit de motor. Dus in de achterbak wordt het, ondanks isolatie, lekker warm. Te warm voor ijs want dat is gesmolten voordat we thuis zijn. Ijs moet dus op de achterbank!
Als de boodschappen zijn ingeladen (ik verbaas me over de ruimte in de achterbak, er kunnen met gemak drie kratten boodschappen achterin), kruip ik weer achter het stuur, start de auto en samen gaan we richting huis.
Op de rondweg geef ik flink gas maar we gaan niet harder dan twintig kilometer per uur. Hoe kan dat nou? Met een slakkengangetje rijden we verder met inmiddels een file achter ons. Ik ben verbaasd en Ewout zit lachend naast me. “Daan, je hebt zeker aan de knopjes op je stuur gezeten hé? Je hebt de auto begrensd”. Snel druk ik weer wat knopjes op mijn stuur in……..en ja hoor, voordat ik er erg in heb, gassen we met de Twingo richting huis.

Een paar dagen later is jongste thuis en ziet de Twingo voor de deur staan. Haar dringende behoefte aan chocolade is ineens dringender dan dringend, want we hebben geen chocolade in huis op dat moment. Mooi! We kunnen dus mooi met de Twingo even op weg naar de supermarkt. Eénmaal ingestapt vindt jongste het allemaal ineens erg gezellig. Met een dashboard in de kleuren zwart, wit, grijs en rood en het hoge ronde dak lijkt de Twingo wel een Kerstbal, stelt ze vrolijk.
En zo wordt Twingo, Kerstbal.
Afgelopen week was oudste thuis met vriend en we moesten nog even wat boodschappen in huis halen. Vriend zou rijden. Toen ik hem vroeg; met welke auto zullen we gaan, zei hij vrolijk: “met de Kerstbal natuurlijk”!
En zo is onze Twingo omgedoopt tot Kerstbal, Kerst bij ons, het hele jaar door!

Liefs xxx