Dubbel rood?
Ik zit rustig te werken aan mijn schrijftafel en geniet ondertussen van een waterig zonnetje dat in mijn gezicht schijnt. De zonnestralen verwarmen mijn gezicht, het geeft me een gelukzalig gevoel. Het leven is goed op dit moment, bedenk ik me. Rooie is vanmorgen vroeg buiten gelaten door Ewout, hij wil steeds vaker en langer naar buiten. Het is een goed teken vinden wij. Hij begint te wennen in zijn nieuwe omgeving. Ons kleine schildpadkatje houdt mij gezelschap en zit onder mijn schrijftafel. Ze vindt alles nog steeds even spannend en kijkt vanaf haar plekje geïnteresseerd naar buiten. Blaadjes die in de lucht dwarrelen door de wind, voorbij vliegende vogels, het is allemaal even spannend. Ik bedenk dat ik een bofkont ben en met een tevreden gevoel duik ik weer in mijn schrijfsels.
Als ik na een uur of twee opsta om in de keuken een kop thee voor mijzelf te zetten begin ik me toch een klein beetje zorgen te maken om rooie. Hij is nog niet terug. Sinds we hier wonen is hij nog nooit zo lang weggebleven. Normaal gesproken staat hij hard voor de achterdeur te miauwen als ik ‘s morgens een half uurtje na Ewout beneden kom. Dan laat ik hem binnen. Hij komt altijd even een ‘aai’ halen als begroeting. Vanaf dat moment staat hij aan en is net als een jojo. Zo wil hij naar buiten om vervolgens weer naar binnen te willen. Het is een komen en gaan met rooie. Hij houdt dit met gemak een hele dag vol. Ik heb Ewout al gezegd dat we echt een kattenluik aan moeten gaan schaffen want de hele dag de achterdeur openlaten vind ik voor deze tijd van het jaar nog geen goede optie.
Rooie is er vanmorgen dus vandoor, waarschijnlijk op ontdekkingsreis want voor hem is ook alles nog erg spannend.
Wanneer ik met mijn dampende kop thee weer aan mijn tafel schuif zie ik ineens wat roods in mijn ooghoeken vanuit de steeg de tuin inrennen. Het rode poezenbeest is alleen onze eigen rooie niet! Net als ik me bedenk dat ik hem het beste maar kan gaan zoeken, rent ook rooie achter de andere rode aan de tuin in. Met verbazing volg ik het tafereel wat zich buiten afspeelt. Ze springen en rennen wat om elkaar heen. Het is duidelijk te zien dat ze plezier met elkaar hebben, ze gaan helemaal in elkaar op.
Wat leuk, denk ik. Hij heeft een vriendje of vriendinnetje. Het rode poezenbeest gaat zelfs een aantal keer voor rooie liggen, het lijken wel twee kleine hondjes zo samen. Als rooie mij opmerkt heeft hij bedacht dat hij toch wel naar binnen wil. Daar wordt de andere rode wat nerveus van. Want ik sta daar bij de deur. Er is in deze herberg wel plek voor onze eigen rooie maar twee rode poezenbeesten wil ik toch echt niet binnen hebben. Dat lijkt het andere rode poezenbeest heel goed te begrijpen. Er wordt rechtsomkeert gemaakt en met opgeheven staart wordt er aanstalten gemaakt om rooie en deze tuin te verlaten. Als onze rooie dit in de gaten krijgt, kiest hij eieren voor zijn geld en rent achter de andere rode kat aan. Ik probeer het tafereel nog steeds te volgen en sta nog steeds bij de achterdeur. Net als ik bedenk dat ik de achterdeur maar weer dicht zal doen, glipt ons schildpadje naar buiten. Voorzichtig loopt ze richting de slootkant van onze tuin om te bekijken wat er allemaal aan de hand is. Dan krijgt rooie haar in het oog krijgt. Plotseling bedenkt hij dat hij al een vriendinnetje thuis heeft zitten en hij zeker niet van plan is om haar te delen met de andere rode kat. Als door een mug gebeten draait rooie zich om naar de andere rode en haalt lelijk uit met zijn poot! De andere rode laat dit niet op zich zitten en springt op rooie zijn rug. Ze rollen samen als een balletje de tuin door. Rooie blaast daarna nog een keer en dan kiest de andere rode het hazenpad. Trots en met opgeheven kop paradeert rooie naar binnen. Even later zie ik dat hij lekker tegen zijn eigen schildpadvriendinnetje aan is gekropen in de luie stoel. Daar wordt hij tevreden gewassen door zijn eigen meisje.
