Bed

We hebben een nieuw bed gekocht. Voor onszelf, dat is hard nodig. Het kraakt namelijk behoorlijk van oudheid. Wanneer ik uit bed kom, hoor ik mijn bed zuchten van opluchting dat ik eruit ben. Een zucht van verlichting slaakt mijn bed.

Vanuit een samengevoegd allegaartje van spullen, uit de tijd dat we allebei nog ons eigen huishouden voerden, hebben we ons huidige bed samengesteld. Net als het met ons samengesteld gezin goed is gekomen is dat ook het geval met ons huidige bed. Jarenlang hebben we er met veel plezier op geslapen. Tot nu toe eigenlijk. We zijn toe aan vervanging. 

Na de verhuizing een aantal maanden geleden rees ook het idee om uit te gaan kijken naar een nieuw bed. Een uitdaging op zichzelf want wat kiezen we? Het aanbod is echt enorm. Omdat de keuze zo groot is en we het allebei niet zo goed wisten heeft het hele proces wat langer geduurd dan verwacht. Na heel wat wikken en wegen hebben we er eentje gevonden naar onze zin en deze hebben we dan ook gekocht. Vandaag wordt hij bezorgd. We kijken er naar uit. Ik ben heel benieuwd hoe het straks zal staan als alles op zijn nieuwe plek staat. Zal ik lekker slapen vannacht zo voor het eerst in ons nieuwe bed? Het voelt een beetje gek dat ik, een volwassen vrouw, het toch wel een beetje spannend vind.

Aan het eind van de ochtend kondigt een van de twee chauffeurs zich telefonisch aan. Ze zijn onderweg naar Aarlanderveen. Aangekomen laden ze opgewekt de delen uit de vrachtwagen om ze vervolgens in onze slaapkamer weer te lossen. 

Ik begrijp uit hun verhaal dat een van de chauffeurs nog niet zo lang in Nederland is. Macedonië heeft hij achter zich gelaten en nu werkt hij in Nederland. Als chauffeur bezorgt hij grote pakketten binnen Nederland. Met een glimlach brengt hij samen met zijn collega de enorme en zware bed-onderdelen naar boven alsof het niets weegt.

Tot het moment dat hij in een oogwenk onze piano in zijn vizier krijgt. Nederlands spreekt hij (nog) niet, Engels gaat eveneens niet heel soepel maar het woord piano daarentegen lijkt wel uit zijn hart te komen. Zijn handen jeuken al en dan heeft hij de piano alleen nog maar gezien. Zijn verlangende blik maakt dat wij vragen of hij misschien een stukje wil spelen. Dat laat hij zich geen twee keer zeggen, met een paar grote stappen is hij bij de piano. Een wervelend en vrolijk lied barst los in de woonkamer. Om het geheel compleet te maken zingt hij er ook bij. In het Macedonisch welteverstaan. We begrijpen niets van de tekst maar gezellig is het zeker wel. Ik geniet van de vrolijke muziek om me heen en bovenal geniet ik van de passie en blijdschap die ik bij de chauffeur zie. Hij weet binnen een paar tellen een hele vrolijke sfeer neer te zetten met zijn spel. Dat is nog eens op een bijzondere manier je spullen geleverd krijgen. Onze dag is goed, die van de chauffeurs ook! Met een grote glimlach nemen we afscheid van elkaar.