Kwijt

Ik ben regelmatig altijd van alles kwijt. Mascara, een shirtje, crème, nagellak, parfum, je kunt het zo gek niet bedenken of ik ben het regelmatig kwijt. Hoe het komt? Nou, meestal kom ik er na een zoektocht achter dat het op één van de slaapkamer van mijn dochters ligt. Ze doen niet voor elkaar onder, ze zijn allebei even erg. Echt waar, als ik iets kwijt ben, check ik tegenwoordig altijd eerst de slaapkamers van mijn dochters. En meestal vind ik dan al snel wat ik zoek.

Af en toe vraag ik ze hoe het toch kan. Normaal gesproken vind je als puber je moeder toch stom? En als je je moeder stom vindt, dan zijn de spullen van je moeder toch zeer zeker wel heel stom? Vol verwachting kijk ik ze dan aan maar een antwoord krijg ik niet. Ze kijken me alleen maar met vragende ogen aan. Mijn dochters zijn er dus niet van onder de indruk. Ze vinden het de normaalste zaak van de wereld. Ik heb intussen, na veel gemopper, niet meer de illusie dat het snel zal veranderen. Fijn als ik bedenk dat ik daarom dus geen stomme moeder ben.