Diary – afgelopen week

Het is weer tijd voor een stukje Diary. Wat deed ik zoal deze afgelopen week?

Zo was het afgelopen week weer tijd voor mijn nagels. Eens in de vier weken laat ik altijd mijn nagels verzorgen en opnieuw voorzien van een laagje gel en een kleurtje. Ik heb slappe nagels van mijzelf en hierdoor blijven ze mooi stevig, heb ik geen last van gescheurde nagels en zien ze er altijd verzorgd uit. Mijn nagels doen is nou juist één van die klusjes die er bij mij altijd bij inschiet. Er is eigenlijk altijd wel iets wat ik voor laat gaan terwijl het voor mij wel iets is was wat ik belangrijk vind. In ons drukke gezin is er altijd wel wat te doen. Ik heb het dus opgelost door eens in de vier weken naar de nagelstyliste te gaan. Omdat ik de laatste tijd zo’n last heb van droge handen en me een handpompje in mijn keuken zo handig lijkt, koop ik vandaag een handlotion in de geur “jasmine”.

Ook had ik een poging gedaan om mijn teennagels te lakken. Dit mislukte echter. Mijn teennagels leken wel gekleurde schuursponsjes. Het was geen gezicht. Gelukkig was er genoeg tijd over om ook mijn teennagels van een mooi kleurtje te laten voorzien. Geen gekleurde schuursponsjes meer aan mijn voeten maar keurig glanzende, gelakte nagels. Met “happy” nagels ga ik weer naar huis.

Omdat Ewout zo’n last heeft van droge voeten koop ik een tube voetcréme voor zijn voeten. Kan ik er meteen die van mezelf mee insmeren, twee vliegen in één klap, zeg maar. Het is niet echt goedkoop maar ik merk wel dat het meteen goed werkt. En wat ook niet geheel onbelangrijk is, je krijgt geen glibberige voeten van deze crème, het trekt lekker snel in. Nou heb ik me niet zo in de ingrediëntenlijst verdiept dus daar kan ik weinig over zeggen maar geen glibberige voeten vind ik toch wel erg handig. Ewout trouwens ook want hij kwam erachter dat hij de groene container vergeten was om voor aan de straat te zetten toen ik zijn voeten net had ingesmeerd. Op het moment dat hij er dus vandoor ging, glibberde hij niet meteen weg. Erg fijn, want dat voorkomt toch wel een hoop gedoe. Dit is dus wel een crème die wellicht aan het lijstje “blijvertje” kan worden toegevoegd.

Op woensdagmiddag houd ik het niet meer goed uit op mijn werk vanwege de pijn in mijn onderrug en linkerbeen. Ik neem dan ook een paar uur vrij om te gaan lopen, daar heb ik van de week het stukje “au, au” over geschreven. Mocht je het nog een keer terug willen lezen: klik hier. De rest van de week heb ik me ziek moeten melden omdat het zitten echt niet lekker gaat. Lopen en liggen gaat nog het best, al sleep ik af en toe toch wel een beetje gek met mijn linkerbeen vind ik zelf. Lopen helpt, dus ben ik regelmatig aan de wandel. Voor de rest doe ik het rustig aan want ik wil zo snel mogelijk weer mijn “oude zelf” zijn en dat is zonder pijn.

Zaterdag zijn de meesten hier uitgevlogen, alleen Ewouts oudste en jongste zijn thuis voor het avondeten. Ik heb ovenplaatpizza gemaakt en deze laat zich goed smaken. De topping heb ik simpel gehouden, de jongens houden namelijk niet van teveel “gedoe” op hun pizza. Vanavond hebben we: tomatensaus, kaas, ui, tomaat en salami. De salami doe ik bovenop want dan wordt hij zo lekker krokant, de kaas onderop want dat vindt Ewout’s jongste zo fijn. Wij hebben in huis twee pizzafronten, het ene front zet zich in voor de kaas onderop de pizza en het andere voor de kaas bovenop. Ik ben van het front “kaas onderop”, dus als ik de pizza maak zit de kaas onderop. Dit natuurlijk tot ontsteltenis van het andere front die de kaas bovenop wil. Als Ewout de pizza maakt, doet hij de kaas altijd bovenop. Wanneer iedereen thuis is, doen we heb ook vaak samen, meestal maken we er dan twee. Die van Ewout heeft de kaas dan bovenop en die van mij onderop. Resultaat als we samen pizza maken is meestal wel dat iedereen aan tafel tevreden is omdat beide varianten aanwezig zijn. Vanavond hebben we voor het eerst ook Zwitserland aan tafel, Ewout’s oudste is blijkbaar de “kaasdiscussie” zat en wil er niet meer over zoiets onzinnigs praten zegt hij als jongste blij constateert dat de kaas onderop zit. “Zoals het hoort”, roept jongste tevreden.

Voor de rest van de zaterdagavond schakel ik over naar het Eurovisiesongfestival. Ik vind vooral de techniek, het geweldige podium en de waanzinnige lampen fantastisch. Daar kijk ik met plezier naar. En met verbazing kijk ik toch wel naar wat er af en toe voorbij komt schuimen op dat fantastische podium. Van tenen krommend tot heel erg mooi. En ik ben trots op onze Douwe Bob, ik vind dat hij het echt goed heeft gedaan.

Liefs xx