Laatste week Amersfoort

Het aftellen is nu echt begonnen. Mijn laatste werkdag is in zicht en de verhuizing dichtbij. Met drie andere collega’s neem ik aankomende week afscheid van mijn werkgever en samen met onze collega’s van de afdeling zullen we dit op gepaste wijze afsluiten met een borrel in de plaatselijke kroeg.

Een afscheidsborrel met onze buurtjes staat inmiddels ook gepland in onze agenda. Ik denk dat we onze buurtjes best gaan missen. We hebben het best gezellig zo gehad met elkaar. Al lopen we de deur niet bij elkaar plat, toch hebben we een soort saamhorigheid met elkaar in de buurt en kunnen altijd op elkaar rekenen als we elkaar nodig hebben.

Aankomende week wordt een echte week van afscheid nemen en afsluiten om vervolgens aankomend weekend met een vrachtwagen onze spullen van Amersfoort naar Zuid-Holland te verhuizen. Het einde van een vermoeiende en onrustige tijd waarin klussen na werktijd en heen weer rijden van spullen gewoon leek te zijn geworden.

Dit laatste weekend voor de verhuizing gaan we nog even door en staat in het teken van spullen naar de stort brengen en de laatste dingen in verhuisdozen pakken. Vanaf maandag gaat dan mijn laatste werkweek in en rij ik ‘s morgens weer in mijn Twingo naar het werk onder het genot van alle oude favoriete meezingers van het eurovisie songfestival. Heerlijk vind ik dat! Lekker hard mee zingen in de auto, daar word ik blij en bovendien wakker van. Het helpt me overigens ook relativeren. Ik merk wel dat ik het de laatste tijd soms lastig vind om dingen los te laten daar waar ik het voorheen niet zo lastig had en dacht dat het wel best was. Het zal de vermoeidheid wel zijn. Voorlopig blijf ik nog maar even lekker hard meezingen met Abba, Johnny Logan en Bobbysocks.

Daar waar deuren dicht gaan, zullen er ook weer nieuwe open gaan. Zo luidt tenslotte het gezegde, ik ben heel benieuwd wat voor nieuwe dingen er voor ons in het vooruitzicht liggen. De tijd zal het leren…..