Gewoon?

Ik heb altijd gedacht dat we een bijzonder gezin zijn. Samengesteld, vijf kids die allemaal op jonge leeftijd de scheiding van hun ouders hebben meegemaakt. De één welliswaar wat bewuster en met meer problemen dan de ander maar allevijf dragen ze hierdoor toch een eigen rugzakje met zich mee. Hierdoor ben ik altijd in de veronderstelling geweest dat wij anders zijn dan een normaal doorsnee gezin.

Totdat ik afgelopen zondag ineens wakker werd geschud. Na de kerkdienst stonden Ewout en ik koffie te drinken met vrienden. Onze kinderen waren allang gevlogen om hun eigen ding weer te doen, we wonen dichtbij de kerk en we gaan eigenlijk altijd met de fiets. De kids van onze vrienden hingen nog om ons heen omdat ze afhankelijk waren van het vervoer van hun ouders. Onze vrienden wonen namelijk iets verder weg van de kerk.

Dit gaf ons de gelegenheid om te zien hoe de dingen gaan in hun gezin. Onze vrienden zijn niet gescheiden en ze hebben drie kids, ook allemaal in de puberleeftijd. Met een kop koffie in de hand keken Ewout en ik glimlachend toe naar het wel en wee van de perikelen in het gezin van onze vrienden. Om elkaar vervolgens glimlachend aan te kijken en te concluderen dat het eigenlijk in het gezin van onze vrienden precies hetzelfde toegaat als in ons malle mixgezin.

Wat een heerlijk gevoel! We zijn net helemaal niet zo anders. We zijn net zo gewoon als ieder ander gezin. Fijn!