Groot of toch niet?

Onze kinderen worden echt groot merk ik. Nu ze wat ouder worden ontwikkelen ze hun eigen ikjes steeds meer. Daar hoort natuurlijk ook je eigen mening ventileren bij. Dat heeft zo z’n voordelen maar ook wel nadelen. De dagen dat we alle kids thuis hebben, ervaar ik het bijvoorbeeld steeds meer als “druk” in huis.

Het ontwikkelen gaat bij de één wat harder dan bij de ander. Ik heb gemerkt dat de één bijvoorbeeld maanden met z’n leven in de “wacht” kan staan en dat één van de andere kids zo snel gaat met ontwikkelen dat zelfs ik er wat moeite mee heb om het allemaal bij te houden.

Zo hebben we er hier twee in huis die het “uitleggen waarom je iets niet gaat doen” tot een ware kunst hebben verheven. Ook hebben we er eentje die overal een boos en geïrriteerd op reageert en dit vervolgens steevast ontkent zodra je haar hier op wijst. Dan hebben we er ook één in huis die werkelijk bij alles wat hij doet mondeling verslag geeft. En tot slotte hebben we er ook nog één die moeite heeft met alle drukte in huis als we er allemaal zijn en daardoor zakt haar humeur dan weer tot een dieptepunt.

De meeste kids houden er trouwens wel van om zich op te sluiten in hun eigen kamer. Dat hebben ze dan allemaal wel weer gemeen. Op hun kamers wanen ze zich in hun eigen space, veilig en ver weg van de grote wereld. En dan zijn ze ineens toch nog niet zo groot als dat ze zich voordoen.

Hoe het volgende week zal zijn, is nog een verrassing. Het kan zo ineens allemaal weer veranderen is mijn ervaring. Tja, zo snel als het ineens zou kunnen gaan of misschien toch ook niet. Ik ben benieuwd en blijjf de ontwikkeling van mijn kuikens op de voet volgen.