Dyslexie, koffie en school

Gisterochtend liep ik met een warrig gevoel door het huis. Ik ben vrij van mijn werk en Ewout en ik hebben om elf uur een gesprek op school. Doordat ik zo met dat gesprek bezig ben laat ik mijn koffiekopje welke ik onder mijn “nieuwe” Dolce Gusto heb gezet tot twee keer aan toe overlopen. Omdat ik het apparaat niet op tijd afzet en het ding geen sensor heeft en uit zichzelf stopt. Deze Dolce Gusto heeft Ewout gekregen bij de kerstbomenactie van Gamma. Als je een kerstboom bestelde kreeg je er gratis een Dolce Gusto bij. Dat wilden we wel. Dus zo gezegd, zo gedaan. En zo kwam er een Dolce Gusto bij ons in huis.
Mijn oudste stiefzoon heeft hem voor me uit de doos gehaald en het eerste kopje koffie voor me gezet. Terwijl hij mijn kopje koffie aan het klaarmaken was zei hij: “Zo, Daan, ik voorspel je, binnen twee weken ben je hem zat! Want je moet erbij blijven staan als je koffie zet om het apparaat uit te zetten en bovendien vind je de koffie duur.” Mijn oudste bonus kent me goed. Het ding staat er nu twee weken en het gaat inderdaad mis.

Al jaren lopen we met één van onze kinderen vast op school en laat de begeleiding te wensen over. Slecht werkende Wifi voor de leerlingen waardoor het hulpmiddel laptop slecht ingezet kan worden is slechts één voorbeeld.
Dit frustreert en daarom hebben we vorig jaar een klacht ingediend. Toen is er beterschap beloofd en helaas niet gekomen. Daarom hebben we opnieuw een klacht ingediend. Vandaag gaan we dus voor de tweede keer naar school voor een gesprek. Ik ben heel benieuwd hoe dit zal verlopen.

Als ouder wil je natuurlijk allemaal het beste voor je kind. Wat ik nou niet begrijp is dat een school zo stug en star niet meewerkt aan dit gegeven zodat er op den duur een “onveilige” omgeving voor je kind ontstaat. Bij ons uitte dat dus uiteindelijk in regelmatig boos zijn en gefrustreerd op school zitten. En tja, zie er maar eens door heen te breken zodat je kind de zorg krijgt waar het recht op heeft.

Vanmorgen kwam ik toevallig ook op nu.nl een item tegen van minister Jet Bussemaker en staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs. De minister en de staatssecretaris benoemen het stijgend aantal leerlingen met dyslexie “zorgelijk”. Ze stellen in dit artikel dat het “aannemelijk” is dat een groep deze verklaring zelfs ten onrechte zou hebben verkregen.

Hoe kan dit nu toch zo gezegd worden, vraag ik me af? Nou, minister Jet Bussemaker en staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs, ik heb gezien wat de test inhield en hoe uitgebreid mijn kind is getest voordat “Dyslexie” gesteld kon worden. Ik kan u verzekeren dat deze verklaringen niet zomaar gegeven worden en ik ben ervan overtuigd dat er vele ouders met mij zijn die u dit ook kunnen verzekeren.
Uw stelling lijkt mij dan ook zeer onwaarschijnlijk. Zou het niet wenselijk zijn dat u eens gaat kijken naar de zorg op de scholen? Deze leerlingen hebben namelijk allemaal recht op een stukje extra zorg en het is uw verantwoordelijkheid om hier uw onverdeelde aandacht aan te besteden. Als medemens geef ik om de samenleving en ik ben ervan overtuigd dat verandering begint bij de leiding.

Om het artikel op nu.nl terug te lezen klik hier.