De verborgen brieven – boekrecensie
Ik houd van verhalen die zich afspelen voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is een thema waar natuurlijk al ontzettend veel over is geschreven maar wat mij betreft boeiend blijft. Een verschrikkelijke tijd die nooit vergeten mag worden. De mensen toen hebben ervoor gezorgd dat wij nu zorgeloos in vrijheid kunnen leven. De verhalen in boeken met dit thema houden ons alert zodat wij en onze kinderen niet zullen vergeten. De verborgen brieven van Reina Crispijn is zo’n boek. Het is een meeslepend en bijzonder verhaal over drie generaties, speelt zich af voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog maar ook in het heden.
Het einde voor Beatrijs van Anrooy is nabij wanneer ze haar kleindochter Tessa een vreemde vraag stelt. Ze vraagt haar mensen op te zoeken en ze te vertellen dat Beatrijs altijd van hen gehouden heeft. Kort daarna overlijdt ze en kan Tessa niet meer vragen wie die mensen precies zijn. Met de mededeling dat alles wat ze nodig heeft te vinden is in het herbarium staat kleindochter Tessa voor een groot raadsel. Ze besluit het niet naast zich neer te leggen en op zoek te gaan.
Tessa erft het bijzondere dagboek van haar grootmoeder. Het zijn brieven verstopt in een herbarium, dat is een verzamelboek voor gedroogde bloemen en planten. Wanneer ze begint met lezen openbaart zich langzaam maar zeker het geheime leven van haar grootmoeder. Het leven dat zich afspeelde voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Langzaam wordt je als lezer meegenomen en ontdek je wat er is gebeurd in het leven van oma Beatrijs en hoe het is gekomen dat ze van een naïef meisje uiteindelijk is veranderd in een sterke persoonlijkheid die haar emoties niet aan de buitenwereld toont en haar mening niet onder stoelen of banken steekt.
Naarmate je verder komt in het boek opent het verhaal zich als het ware als een bloem die vanuit de knop gaat bloeien en alles laat zien. Het heden en verleden zijn intens beschreven en worden mooi met elkaar vervlochten tot één geheel. Tijdens het lezen voel ik hartstochtelijk met Beatrijs mee en ook met alle personen in het boek. Details van vroeger zijn prachtig in het verhaal verwerkt waardoor het echt tot de verbeelding spreekt. Het is een verhaal met een bitterzoet einde en wat me tot tranen toe geroerd heeft. Houd je zakdoek dus maar bij de hand als je aan dit boek begint.
Ik wil verder niet al te veel weggeven maar vragen als ‘wat als’ kwamen na het lezen van dit boek in mijn gedachten naar boven. Had oma Beatrijs gelukkiger kunnen sterven als het allemaal anders was gelopen? Deze vraag houdt me nog een tijdje bezig. ‘De verborgen brieven’, een prachtig verhaal wat me heeft geboeid tot aan het eind.
